જો આ મહિલા મદદ નહીં કરે તો 2000 બાળકો કોઈપણ ગુના વિના જેલની સજા ભોગવી રહ્યા છે, વાંચો સંપૂર્ણ વાર્તા
ઘણીવાર લોકોને જેલમાં મોકલવામાં આવે છે ત્યારે તેમની પાસે પોતાના બાળકોને સાથે લેવા સિવાય બીજો કોઈ રસ્તો રહેતો નથી અને પછી જેલ જ આ બાળકોનું ઘર બની જાય છે. બાળપણ અને શિક્ષણથી દૂર આ નિર્દોષ લોકો આખી જીંદગી કોઈ પણ ભૂલ વગર અંધારામાં વિતાવી દે છે. ઈન્દિરા રાણામગર આવા બાળકો માટે મસીહા બનીને ઉભરી આવ્યા છે.
ઈન્દિરા પ્રિઝનર્સ એસોસિએશન નેપાળના સ્થાપક છે અને છેલ્લા 33 વર્ષથી કેદીઓ અને તેમના બાળકોના કલ્યાણ માટે કામ કરી રહી છે. તે સમગ્ર નેપાળમાં 500 બાળકો અને કેટલીક શાળાઓ સાથે 15 રહેણાંક ઘરો ચલાવે છે. આ ઘર એવા બાળકો માટે છે જેઓ તેમના માતા-પિતા સાથે જેલમાં રહેવા મજબૂર છે. અહીં તેમની તમામ સંભવિત જરૂરિયાતો કોઈપણ શરત વિના પૂરી થાય છે. ઈન્દિરાની મદદથી આ બાળકો સારા શિક્ષણ સાથે સારા ભવિષ્ય તરફ આગળ વધી રહ્યા છે.
ઈન્દિરા કહે છે, ‘નિર્દોષ લોકો માટે તેમની કોઈ ભૂલ વિના જેલમાં રહેવું મને ઘણું દુઃખ થાય છે. જ્યારે મેં આ બાળકોને પહેલીવાર જોયા ત્યારે હું હચમચી ગયો હતો. હું તેમના જીવનને અંધારામાં જોઈ શકતો નથી, તેથી અત્યાર સુધીમાં મેં ઘણા નિર્દોષ બાળકોને જેલમાંથી છોડાવ્યા છે. ભૂકંપ અને કોવિડ દરમિયાન પણ અનેક લાચાર બાળકોનો સહારો બન્યો હતો. સરકાર પાસે તેમની સંભાળ રાખવા માટે કેટલીક જોગવાઈઓ હોવી જોઈએ પરંતુ નેપાળમાં એવું નથી. આ મારી સૌથી મોટી લડાઈ છે.’
તમને જણાવી દઈએ કે ઈન્દિરા પોતે એક ખૂબ જ ગરીબ પરિવારમાંથી છે. તેણી કહે છે કે બાળપણમાં તેને શાળાએ જવા માટે ઘણો સંઘર્ષ કરવો પડ્યો હતો. તે જ સમયે, હવે તે આ બાળકોમાં પોતાનું જીવન જુએ છે. તે કહે છે, ‘હું નથી ઈચ્છતી કે મેં જે જોયું તે બીજું કોઈ જુએ. ભલે મને શિક્ષણ મળ્યું નથી, પણ કુદરત પાસેથી જે કંઈ શીખ્યો છું તે બધું હું આ બાળકોને આપવા માંગુ છું. તેથી જ મેં તેમને મદદ કરવાનું નક્કી કર્યું.
પ્રિઝનર્સ એસોસિએશનના સ્થાપક નેપાળમાં કેદીઓ અને સંવેદનશીલ લોકોના બાળકોની નાગરિકતા માટે પણ લડત ચલાવી રહ્યા છે. આ અંગે તેઓ કહે છે કે, જ્યારે આ બાળકોની માતાઓ વર્ષોથી નેપાળમાં રહીને પણ નાગરિકતા ધરાવતા નથી, તો પછી બાળકોને નાગરિકતા કેવી રીતે મળશે. મારા ઘણા બાળકો પાસે સારું શિક્ષણ છે, ડિગ્રી છે પરંતુ નાગરિકતા નથી.
અહીં જો આંકડાઓની વાત કરીએ તો યુએસ સ્ટેટ ડિપાર્ટમેન્ટના રિપોર્ટ અનુસાર નેપાળમાં અંદાજિત 6.7 મિલિયન લોકો પાસે નાગરિકતાના દસ્તાવેજો નથી. જો કે, આમાંથી મોટા ભાગના સ્થાનિક કાયદા હેઠળ નાગરિકતા માટે પાત્ર હતા. બાળકો અને માતા-પિતા વચ્ચેનો સંબંધ જાળવી રાખવા માટે ઈન્દિરા ક્યારેક જેલની મુલાકાત લે છે. તે બાળકોના સારા જીવન માટે આંતરરાષ્ટ્રીય સંસ્થાઓ, વ્યક્તિગત દાતાઓ અને મિત્રો દ્વારા ભંડોળ એકત્ર કરે છે. ઈન્દિરાનું કહેવું છે કે તેમને બાળકો માટે સરકાર તરફથી કોઈ મદદ મળી નથી.
જેનિફર રાણામગર (17) એક દિવસ જેલમાં જન્મી ત્યારે ઈન્દિરા તેને પોતાની સાથે ઘરે લઈ આવી હતી. આ સિવાય ઈન્દિરાએ ઘણા બાળકોની કારકિર્દી બનાવવા માટે પોતાની અલગ ઓળખ આપી. જેનિફર કહે છે, ‘હું બાળપણથી જ આ સંસ્થામાં મોટી થઈ છું. જ્યારે મેં પહેલીવાર આંખ ખોલી ત્યારે મેં અમ્મા (ઇન્દિરા)ને જોયા. તે તેને માતા માનતી હતી, પરંતુ જ્યારે તે મોટી થઈ અને જાણ્યું કે અમ્મા મારી માતા નથી, તો તેને પહેલા ખૂબ જ દુઃખ થયું. થોડા સમય માટે એવું લાગ્યું કે તે જૂઠું બોલી રહી છે. પછી લાગ્યું કે તે મારી માતા છે કે નહીં, તેણે મને પોતાની દીકરીની જેમ ઉછેર્યો છે. મને મારી માતા પર ગર્વ છે. તે હજી પણ મને અને બીજા બધા બાળકોને તેના પોતાના બાળકની જેમ પ્રેમ કરે છે. આ વાતનો અંદાજો એ વાત પરથી લગાવી શકાય છે કે તેમના જીવનના 33 વર્ષમાં ઈન્દિરાએ અત્યાર સુધીમાં 2,000થી વધુ બાળકોને નવું જીવન આપ્યું છે.
